Μαθαίνοντας από την κρίση: οικοδόμηση ανθεκτικών εθνικών συστημάτων
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μέσω της παρούσας μελέτης πραγματοποιεί μια πρώτη αξιολόγηση της ανθεκτικότητας των εκπαιδευτικών συστημάτων των Κρατών Μελών της ΕΕ και των προγραμμάτων εκπαίδευσης και νεολαίας, στο πλαίσιο της κρίσης του COVID-19. Η μελέτη αναλύει τις βέλτιστες πρακτικές στην εκπαίδευση, οι οποίες εφαρμόστηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια του πρώτου και του δεύτερου κύματος της πανδημίας, και παρέχει γνώσεις που θα βοηθήσουν στη δημιουργία πιο ανθεκτικών εκπαιδευτικών συστημάτων στο μέλλον.
Βασικά ευρήματα και συστάσεις
Ένα ανθεκτικό εκπαιδευτικό σύστημα μπορεί να προσαρμοστεί και να μεταμορφωθεί απέναντι σε αντιξοότητες. Αυτό είναι ζωτικής σημασίας για την ανάκαμψή του από κρίσεις όπως η πανδημία του COVID-19. Η ενίσχυση της ανθεκτικότητας απαιτεί προσεκτική αξιολόγηση του αντίκτυπου της τρέχουσας κρίσης, καθώς και της πρόβλεψης μελλοντικών κρίσεων.
Τα κύρια στοιχεία τα οποία προκύπτουν από τη μελέτη είναι τα ακόλουθα:
- Υποστήριξη της συλλογικής λήψης αποφάσεων και της διαχείρισης κρίσεων
Κανένα κράτος μέλος της ΕΕ δεν είχε εφαρμόσει στρατηγικές μετριασμού των επιπτώσεων στην εκπαίδευση. Καθ ‘όλη τη διάρκεια της πανδημίας, η διαχείριση κρίσεων και οι διαδικασίες λήψης αποφάσεων σπάνια περιελάμβαναν διαβουλεύσεις με τη νεολαία ή με εκπροσώπους του εκπαιδευτικού τομέα. Η συγκέντρωση γνώσεων σε επίπεδο ΕΕ μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα πολύτιμη για την ανταλλαγή εμπειριών. Οι διαβουλεύσεις πρέπει επίσης να είναι λαμβάνουν υπόψη τις τοπικές ανάγκες και να αντανακλούν τα διδάγματα που αντλήθηκαν από πρωτοβουλίες.
- Βελτίωση της ποιότητας και της προσβασιμότητας της εκπαίδευσης
Τα εκπαιδευτικά και νομικά συστήματα στα κράτη μέλη της ΕΕ έχουν αποδειχθεί αρκετά ευέλικτα ώστε να επιτρέπουν ad hoc προσαρμογές της εκπαίδευσης. Ωστόσο, ανησυχία προκαλεί η ικανότητά τους να εξασφαλίσουν ποιότητα και προσβασιμότητα. Η παροχή πρακτικής και διαδραστικής εκπαίδευσης κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος της πανδημίας παρέμειναν ανεκμετάλλευτες κατά τη διάρκεια του δεύτερου. Η παράδοση εκπαιδευτικού περιεχομένου εξαρτάται συχνά από τους μαθητές και τον βαθμό κατά τον οποίο διαθέτουν την κατάλληλη τεχνολογία και σύνδεση στο Διαδίκτυο, καθώς και τις απαραίτητες δεξιότητες μάθησης για να εργαστούν από απόσταση.
- Εξασφάλιση υποστήριξης σε μαθητές, νέους και οικογένειες
Πολλοί εκπαιδευτικοί δεν ήταν προετοιμασμένοι για ψηφιακή εκπαίδευση και δεν είχαν κατάλληλες παιδαγωγικές και ψηφιακές δεξιότητες. Ομοίως, ορισμένα ιδρύματα, όπως εκείνα στον τομέα της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (ΕΕΚ), είχαν μικρότερη ικανότητα μετασχηματισμού και καινοτομίας σε περίπτωση δυσκολιών ή απρόβλεπτων γεγονότων. Η απομακρυσμένη μάθηση απαιτούσε επίσης την ενεργό συμμετοχή των οικογενειών. Συνολικά, δεν παρέχεται ομοιόμορφη ή συνεπής επίσημη υποστήριξη στους εργαζομένους, τους δασκάλους ή τους γονείς των νέων. Η υποστήριξη που παρέχεται συχνά είναι άτυπη, αυτο-οργανωμένη ή αυτοσχέδια εκπαίδευση. Είναι καιρός να επανεξεταστεί η προσέγγιση στη μάθηση, η οποία πρέπει να ξεπεράσει την ακαδημαϊκή πρόοδο για να περιλαμβάνει ολιστικά δίκτυα υποστήριξης, καθώς και την κοινωνική και συναισθηματική ευημερία των παιδιών και των νέων.
- Διασφάλιση της έξυπνης χρηματοδότησης και της ψηφιοποίησης
Η χρηματοδότηση πρέπει να επανεξεταστεί και να τεθεί σε προτεραιότητα. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, δεδομένου ότι η χρηματοδότηση για την εκπαίδευση είναι πιθανό να μειωθεί στην ΕΕ αλλά και παγκοσμίως μετά την πανδημία, λόγω πιθανών περικοπών στις κρατικές επιδοτήσεις, της αδυναμίας των φοιτητών να πληρώσουν δίδακτρα και του μικρότερου αριθμού διεθνών φοιτητών. Οι τεχνολογικές δυνατότητες των χωρών πρέπει επίσης να βελτιωθούν. Κατά συνέπεια, η χρηματοδότηση πρέπει να επεκταθεί για να εξασφαλιστεί η ανάπτυξη κατάλληλων τεχνολογικών υποδομών. Έχει προκύψει ένα φιλόδοξο όραμα για ένα ισχυρότερο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα που να μπορεί να βασίζεται σε δημόσιους – ιδιωτικούς συνασπισμούς, ιδίως στον τομέα EdTech.
Μπορείτε να βρείτε ολόκληρη τη μελέτη εδώ.