Επιτροπή Αναφορών: «Η ΕΕ πρέπει να θέσει ως στόχο την εξάλειψη του φαινομένου της έλλειψης στέγης έως το 2030»

Επιτροπή Αναφορών: «Η ΕΕ πρέπει να θέσει ως στόχο την εξάλειψη του φαινομένου της έλλειψης στέγης έως το 2030»

Οι άστεγοι και οι άνθρωποι σε επισφαλείς συνθήκες στέγασης αντιμετωπίζουν ιδιαίτερο κίνδυνο λόγω του COVID-19, προειδοποιούν μέλη της Επιτροπής Αναφορών.

  • Περισσότεροι από 4 εκατομμύρια άστεγοι ζουν σήμερα στην ΕΕ
  • Η έλλειψη στέγης είναι μια από τις πιο σοβαρές μορφές πενίας, που προκαλείται από συνδυασμό διαρθρωτικών, θεσμικών και προσωπικών παραγόντων.
  • Τα κράτη μέλη πρέπει να αποποινικοποιήσουν την έλλειψη στέγης.

Σε σχέδιο ψηφίσματος που εγκρίθηκε με 33 ψήφους υπέρ, η Επιτροπή Αναφορών (Committee on Petitions (PETI)) εκφράζει βαθιές ανησυχίες για την κατάσταση περισσότερων από 4 εκατομμυρίων Ευρωπαίων άστεγων, καθώς η υπό εξέλιξη κρίση του COVID-19 οδηγεί περισσότερους ανθρώπους στην ανέχεια και τους κάνει να εξαρτώνται σε μεγαλύτερο βαθμό από την κοινωνική προστασία.

Η έλλειψη στέγης και ο αποκλεισμός από τη στέγαση είναι ένα κοινωνικό πρόβλημα που πρέπει να βρει μόνιμη λύση, τονίζουν οι ευρωβουλευτές, προσθέτοντας ότι η αξιοπρεπής στέγαση και η ένταξη στην κοινωνία είναι ζωτικής σημασίας προκειμένου τα άτομα να μπορούν να συνειδητοποιήσουν πλήρως τις δυνατότητές τους και να συνεισφέρουν στην κοινωνία.

Τερματισμός του φαινομένου της έλλειψης στέγης στο επίπεδο της ΕΕ

Το κείμενο υπενθυμίζει ότι η στέγαση είναι θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα όλων των ανθρώπων και καλεί την ΕΕ και τα κράτη μέλη να θέσουν ως στόχο να δοθεί τέλος στο φαινόμενο της έλλειψης στέγης στο επίπεδο ΕΕ έως το 2030. Η έλλειψη στέγης αναγνωρίζεται ως μια από τις πιο σοβαρές μορφές πενίας και στέρησης που πρέπει να αντιμετωπιστεί με βιώσιμο τρόπο, λαμβάνοντας υπόψη τους προσωπικούς και διαρθρωτικούς παράγοντες κινδύνου (όπως η στέγαση και η απασχόληση), εξηγούν οι Eυρωβουλευτές.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρέπει να προβεί σε δραστικότερες ενέργειες για να υποστηρίξει τα κράτη μέλη στη μείωση και την εξάλειψη του φαινομένου της έλλειψης στέγης, να συνεχίσει να κινητοποιεί τη χρηματοδότηση και να προτείνει ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο για τις Εθνικές Στρατηγικές σχετικά με την έλλειψη στέγης. Η Επιτροπή ζητά, επίσης, έναν κοινό ορισμό πλαισίου και συνεκτικούς δείκτες για την έλλειψη στέγης, οι οποίοι θα βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση και αξιολόγηση της έκτασης της κατάστασης, καθώς και ισχυρότερους μηχανισμούς συλλογής δεδομένων.

Υποστήριξη και επανένταξη των αστέγων

Πρόσθετες συστάσεις προς τα κράτη μέλη, περιλαμβάνουν:

  • ανάληψη της κύριας ευθύνης για την αντιμετώπιση της έλλειψης στέγης και ενέργειες σχετικά με την πρόληψη και την έγκαιρη παρέμβαση· ανταλλαγή βέλτιστων πρακτικών μεταξύ κρατών μελών·
  • την παροχή ισότιμης πρόσβασης σε δημόσιες υπηρεσίες, όπως η υγειονομική περίθαλψη, η εκπαίδευση και οι κοινωνικές υπηρεσίες·
  • υποστήριξη της ένταξης στην αγορά εργασίας μέσω εξειδικευμένων μέτρων, κατάρτισης και στοχοθετημένων προγραμμάτων.
  • εφαρμογή μακροπρόθεσμων, βασισμένων στην κοινότητα, εθνικών στρατηγικών για τους αστέγους με σκοπό την επαναστέγαση·
  • αποποινικοποίηση του φαινομένου της έλλειψης στέγης.
  • παροχή οικονομικής βοήθειας σε ΜΚΟ και υποστήριξη των τοπικών αρχών για την εξασφάλιση ασφαλών χώρων για τους άστεγους και την πρόληψη των εξώσεων·
  • παροχή σταθερής και συνεχούς πρόσβασης σε καταφύγια έκτακτης ανάγκης, ως προσωρινές λύσεις·
  • προώθηση δραστηριοτήτων κοινωνικής επιχειρηματικότητας και αυτο-καινοτομίας για τη βελτίωση της ενεργού ένταξης.

Ιστορικό

Η Επιτροπή Αναφορών έλαβε πολλές αναφορές που προκαλούν ανησυχία για την κατάσταση περισσότερων από 4 εκατομμυρίων Ευρωπαίων αστέγων και μίας φερόμενης αύξησης κατά 70% των αστέγων σε ολόκληρη την ΕΕ τα τελευταία 10 χρόνια. Αυτές οι αυξήσεις οφείλονται σε συνδυασμό παραγόντων, οι οποίοι σχετίζονται με την αύξηση του κόστους στέγασης, την οικονομική κρίση, τη μείωση της κοινωνικής προστασίας και τις ανεπαρκείς πολιτικές.

Οι εκθέσεις σχετικά με τον αντίκτυπο της κρίσης του COVID-19 στην οικονομική δυνατότητα για στέγαση στην ΕΕ, δείχνουν ότι η οικονομική ύφεση και η απώλεια θέσεων εργασίας και εισοδήματος ενδέχεται να αυξήσουν περαιτέρω το κόστος στέγασης και το ποσοστό αστέγων στην Ευρώπη.