Όπως και σε κάθε άλλο τομέα, η θέση των γυναικών στην Τέχνη και τον Πολιτισμό είναι υποδεέστερη σε σχέση με τις φιλοδοξίες και τις δεξιότητές τους. Παραδοσιακά ήταν μούσες ανδρών καλλιτεχνών ή ερασιτεχνών ερμηνευτών, και η καλλιτεχνική εκπαίδευση τους ήταν εξαιρετικά περιορισμένη. Φυσικά, σήμερα έχει σημειωθεί πρόοδος, ωστόσο πρέπει να γίνουν ακόμη πολλά για να διασφαλιστεί ότι οι γυναίκες θα συνεισφέρουν πλήρως και ελεύθερα στο καλλιτεχνικό τους όραμα, θα κατέχουν θέσεις ευθύνης και θα βγάλουν τα έργα θαρραλέων γυναικών καλλιτεχνών από τα σκονισμένα αρχεία των μουσείων.
Γλυκόπικρο παρελθόν
Οι παραδοσιακοί ρόλοι που αποδίδονται στις γυναίκες περιόρισαν δραματικά τη συμβολή τους στον Πολιτισμό και τις Τέχνες σε χειροτεχνίες όπως το κέντημα και τις κατέστησαν απλώς μούσες διάσημων καλλιτεχνών. Στην καλύτερη περίπτωση, γινόντουσαν καλλιτέχνες, κυρίως στην εγχώρια σφαίρα, τραγουδώντας ή παίζοντας ένα όργανο, συνήθως πιάνο.
Ευτυχώς, η ιστορία προσφέρει μια εικόνα για περιόδους που οι γυναίκες εξασκούσαν την Τέχνη τους ισότιμα με τους άνδρες. Τα τελευταία δέκα-δεκαπέντε χρόνια, η έρευνα σε αρχεία μουσείων και κελάρια έχει αποκαλύψει κρυμμένους θησαυρούς έργων τέχνης που έχουν δημιουργηθεί από γυναίκες καλλιτέχνες. Δυστυχώς, μερικά από αυτά τα έργα αρχικά αποδόθηκαν σε άντρες, παραβιάζοντας έτσι το δικαίωμα των καλλιτεχνών να αποδίδουν στο έργο τους τα ονόματά τους. Αυτή η τάση είχε ως αποτέλεσμα να αμφισβητηθεί η πλούσια δημιουργικότητά τους και το θάρρος τους να μην συμμορφωθούν με τον ρόλο που τους επέβαλε η κοινωνία.
Τα γυναικεία έργα αντιπροσωπεύουν μόνο το 3-5% των μόνιμων συλλογών τέχνης σε όλη την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Αναγέννηση προσφέρει ένα θετικό παράδειγμα γυναικών ζωγράφων που αγωνίστηκαν να αναγνωριστούν ως καλλιτέχνες. Ορισμένες ανέπτυξαν νέες τεχνικές και κάποιες ήταν πιο επιτυχημένες από τους άνδρες. Ωστόσο, τον δέκατο ένατο αιώνα, μπορούσαν να εκπαιδεύονται μόνο ως ζωγράφοι πορτρέτου, σε σχολεία μόνο για γυναίκες που προσφέρουν μειωμένο πρόγραμμα σπουδών, το οποίο απαγόρευε τη ζωγραφική γυμνών σωμάτων, αποκλείοντάς τες έτσι από το πιο ευγενές είδος της ζωγραφικής ιστορίας.
Οι γυναίκες μουσικοί βίωσαν μια παρόμοια κατάσταση, αναγνωρίζονταν ως εξαιρετικές πιανίστριες και τραγουδίστριες, καθώς και ως δασκάλες. Ωστόσο, η πορεία τους στη σύνθεση ήταν δύσκολη και συχνά περιοριζόταν σε έργα πιάνου ή φωνής.
Αλλαγή παραδείγματος
Το κίνημα χειραφέτησης των γυναικών έφερε μια αλλαγή, διεύρυνε τις δυνατότητες για τις γυναίκες να εκπαιδευτούν και να εργαστούν σε κάθε τομέα στον οποίο μπορεί να ενδιαφέρονται. Παρ ‘όλα αυτά, πολλοί τομείς εξακολουθούν να θεωρούνται προνόμιο των αντρών, όπως η ορχήστρα η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί ως ηγετικός ρόλος.
Ταυτόχρονα, η θέση των γυναικών στην ιστορία της τέχνης του εικοστού αιώνα διαγράφηκε, παρόλο που μερικές γυναίκες υπήρξαν πρωτοπόρες σε νέες μορφές τέχνης. Πολύ λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι η Alice Guy Blanché ήταν η πρώτη που εξερεύνησε τις δυνατότητες που προσφέρει η τεχνολογία ταινιών, παρήγαγε ταινίες και δημιούργησε ένα στούντιο ταινιών. Δυστυχώς, όπως σε πολλές περιπτώσεις, ορισμένα από τα έργα της αποδόθηκαν σε άντρες και τα υπόλοιπα έμειναν ξεχασμένα και ανώνυμα στα αρχεία.
Αδύναμη θέση σε επισφαλείς τομείς
Η συνεισφορά των γυναικών αγνοήθηκε σχεδόν σε κάθε τομέα δραστηριότητας. Το χάσμα των αμοιβών μπορεί να φτάσει το 30% για τις γυναίκες μουσικούς στην Ευρώπη. Στη Γαλλία, ανάμεσα στο 10% εκείνων που εργάζονται στον τομέα της Tέχνης και του Πολιτισμού με το χαμηλότερο εισόδημα, το 57% είναι γυναίκες, ενώ αντιπροσωπεύουν μόλις το 27% του 1% με τα υψηλότερα έσοδα.
Το κίνημα “#metoo” βρήκε σε απήχηση σε όλους τους τομείς της Τέχνης. Οι γυναίκες έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης σε κάθε τομέα (τη μόδα, τη φωτογραφία, την κλασική μουσική, το θέατρο, ακόμη και από αναγνωρισμένα πολιτιστικά ιδρύματα και διάσημους καλλιτέχνες). Η παραδοσιακή αντίληψη των οικογενειακών σχέσεων και των ρόλων των γυναικών, και ο συνδυασμός αυτών των διαφόρων ρόλων, δημιούργησε εμπόδια στο δρόμο των γυναικών προς την επιτυχία και οδήγησε σε μη γραμμική σταδιοδρομία.
Οι Τέχνες και ο Πολιτισμός παρουσιάζουν πρόσθετες δυσκολίες. Ο ίδιος ο τομέας προσφέρει ένα πολύ ασταθές και επισφαλές εργασιακό περιβάλλον. Απο το 34% των ατόμων στην οικονομία της ΕΕ που είναι απόφοιτοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, το 60% εργάζεται στον Πολιτιστικό και Δημιουργικό Τομέα. Οι άνδρες αντιπροσωπεύουν το 53% του εργατικού δυναμικού του πολιτιστικού και του δημιουργικού τομέα (βλ. Σχήμα 1) και απολαμβάνουν υψηλότερη επαγγελματική σταθερότητα και έχουν πλήρη απασχόληση σε σχέση με τις γυναίκες.
Μεγαλύτερος αριθμός γυναικών σπουδάζει τέχνες συμμετέχει εντονότερα σε καλλιτεχνικές δραστηριότητες, τόσο σε εβδομαδιαία όσο και σε μηνιαία βάση (βλ. Σχήμα 2). Αυτοί οι αριθμοί δείχνουν τεράστια πρόοδο όσον αφορά τις καλλιτεχνικές σπουδές από γυναίκες, αλλά η επαγγελματική τους κατάσταση εξακολουθεί να είναι χαμηλότερη από εκείνη των ανδρών.
Μπορείτε να βρείτε ολόκληρη τη μελέτη εδώ.
