Πολιτική προώθησης και συνεργασίας για την υποστήριξη της δημιουργικότητας

Πολιτική προώθησης και συνεργασίας για την υποστήριξη της δημιουργικότητας

Οι πολιτιστικές και δημιουργικές βιομηχανίες (CCI) και οι τομείς βρίσκονται στο επίκεντρο της δημιουργικής οικονομίας και αποτελούν καταλύτη για την επίτευξη της ατζέντας της Ευρωπαϊκής Ένωσης2030 για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη. Ωστόσο, για να ανθίσουν αυτοί οι τομείς και να καλλιεργηθεί η ποικιλομορφία των πολιτιστικών εκφράσεων, είναι απαραίτητα ισχυρά ρυθμιστικά πλαίσια και πλαίσια πολιτικής που προάγουν τον πολιτισμό ως κοινό δημόσιο αγαθό. 

Ο Πολιτιστικός και Δημιουργικός Τομέας βρίσκεται στο επίκεντρο της δημιουργικής οικονομίας και συμβάλλει σημαντικά στην ανάπτυξη και τη βιώσιμη ανάπτυξη. Οι πολιτιστικές βιομηχανίες βασίζονται στη δημιουργικότητα και την καινοτομία και αντιπροσωπεύουν το 3,1% του παγκόσμιου ΑΕΠ και το 6,2% της συνολικής απασχόλησης. Λαμβάνοντας υπόψη τις πολλές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι δημιουργικοί τομείς, όπως ο αυξημένος ρόλος του ψηφιακού περιβάλλοντος, ο αντίκτυπος της πανδημίας COVID-19, η πρόσβαση σε δίκαιες αποδοχές και οι επίμονες ανισότητες μεταξύ των φύλων, απαιτείται μια ισχυρή, αφοσιωμένη πολιτική απάντηση με βάση την ένταξη και τη συμμετοχή για την παροχή βιώσιμων λύσεων. 

Οι ΠΔΤ λειτουργούν σε ένα πολύπλοκο περιβάλλον. Ο πολιτιστικός τομέας είναι συχνά διασκορπισμένος και λειτουργεί ανεπίσημα – αυτή η πτυχή είναι ακόμη πιο εμφανής στις αναπτυσσόμενες χώρες. Επιπλέον, τα ιδρύματα που ρυθμίζουν τον τομέα διαφέρουν από χώρα σε χώρα και πρέπει να συμβιβάσουν πολλούς ενδιαφερόμενους με διαφορετικά συμφέροντα. 

Η μάθηση Peer-to-peer  είναι βασικό στοιχείο, καθώς διευκολύνει τη μεταφορά γνώσης και πληροφοριών και παρέχει εμπειρογνωμοσύνη σε χώρες που επιδιώκουν να επεξεργαστούν ή να αναθεωρήσουν πολιτικές και ρυθμιστικούς μηχανισμούς για τη δημιουργικότητα. Παράλληλα επιτρέπει συμμετοχικές διαδικασίες χάραξης πολιτικής και, μακροπρόθεσμα, οδηγεί στη θέσπιση ισχυρών και ενημερωμένων στρατηγικών στον πολιτιστικό και δημιουργικό τομέα. Οι συνέργειες και οι ευκαιρίες που προκύπτουν από αυτή τη διαδικασία άνοιξαν τον διβιομηχανικό διάλογο και δημιούργησαν γέφυρες μεταξύ των ΠΔΤ και της υπόλοιπης οικονομίας, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Η μάθηση Peer-to-peer έχει επίσης αποδειχθεί ισχυρό εργαλείο για τη διευκόλυνση των διπλωματικών και πολιτιστικών ανταλλαγών μεταξύ των εμπλεκόμενων χωρών και έχει υποστηρίξει την επέκταση των περιφερειακών αγορών για πολιτιστικά και δημιουργικά προϊόντα και υπηρεσίες. 


Μπορείτε να βρείτε ολόκληρη τη μελέτη εδώ.

Αλέξης Γεωργούλης: Στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρνει το ζήτημα της άνισης μεταχείρισης των καλλιτεχνικών σπουδών στην ΕΕ

Αλέξης Γεωργούλης: Στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρνει το ζήτημα της άνισης μεταχείρισης των καλλιτεχνικών σπουδών στην ΕΕ

Δύο ερωτήσεις προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατέθεσε ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. Αλέξης Γεωργούλης, σε συνέχεια των δηλώσεών του για τα ακαδημαϊκά και εργασιακά δικαιώματα των καλλιτεχνών και των κινητοποιήσεων που έχουνε γίνει στη χώρα μας, με αφορμή το Προεδρικό Διάταγμα 85/2022.

Η πρώτη ερώτηση με θέμα “Περί ένταξης των καλλιτεχνικών ακαδημαϊκών και επαγγελματικών προσόντων στη νομοθεσία της ΕΕ” αφορά τις ανισότητες που υπάρχουν ανάμεσα στα κράτη μέλη ως προς την μεταχείριση των καλλιτεχνών (ορισμένα κράτη τους αναγνωρίζουν ως απόφοιτους Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ενώ άλλα απλώς ως απόφοιτους λυκείου), γεγονός που δημιουργεί προβλήματα στην ελεύθερη κυκλοφορία τους στην ΕΕ. Στο πλαίσιο αυτό τίθενται τρία καίρια ερωτήματα σχετικά:
-με την αναγνώριση ή μη των καλλιτεχνικών σπουδών ως Τριτοβάθμια εκπαίδευση,

  • με τις ενέργειες που θα πραγματοποιήσει η Επιτροπή με σκοπό την ίση αντιμετώπιση όλων των καλλιτεχνών από τα κράτη μέλη της ΕΕ
  • με το εαν το ζήτημα της αυτόματης αμοιβαίας αναγνώρισης των καλλιτεχνικών σπουδών θα ενταχθεί στο πλαίσιο των στόχων του Ευρωπαϊκού Χώρου Εκπαίδευσης έως το 2025.

Η δεύτερη ερώτηση με θέματα “Περί ένταξης των καλλιτεχνικών ακαδημαϊκών και επαγγελματικών προσόντων στη νομοθεσία της ΕΕ” αφορά την ισότιμη αναγνώριση των καλλιτεχνικών σπουδών σε όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης με σκοπό την ελεύθερη εγκατάσταση, παροχή υπηρεσιών και άρση των εμποδίων της ελεύθερης κινητικότητας των πολιτών. Στο πλαίσιο αυτό οι ερωτήσεις που τέθηκαν προς την Επιτροπή τόνιζαν

  • την ανάγκη για διαδικασίες για την αμοιβαία αναγνώριση των ακαδημαϊκών και επαγγελματικών προσόντων των καλλιτεχνών και εργαζόμενων στον Πολιτισμό σε όλα τα ΚΜ,
  • την αξιοποίηση του Ευρωπαϊκού Έτους Δεξιοτήτων προς αυτή την κατεύθυνση και την ένταξη των καλλιτεχνών και των εργαζομένων στον Πολιτισμό στην Οδηγία Αναγνώρισης Επαγγελματικών Προσόντων.

Αναλυτικά οι Ερωτήσεις προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή:

Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης
προς την Επιτροπή
Άρθρο 138 του Κανονισμού
Αλέξης Γεωργούλης (The Left)
Θέμα: Περί Αναγνώρισης Καλλιτεχνικών Σπουδών ως Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και Άνισης Μεταχείρισης

Υπάρχουν διαφορετικά συστήματα στα κράτη μέλη για τις σπουδές και τα επαγγελματικά προσόντα των καλλιτεχνών, γεγονός το οποίο δημιουργεί εμπόδια στην ελεύθερη κυκλοφορία τους στην ΕΕ, αλλά και άνιση μεταχείρισή τους, καθώς πλέον υπάρχουν χώρες όπου οι πτυχιούχοι καλλιτεχνικών σχολών θεωρούνται απόφοιτοι λυκείου και δεν αναγνωρίζονται τα επιπλέον χρόνια σπουδών που έχουν ολοκληρώσει, ενώ σε άλλες χώρες οι πτυχιούχοι καλλιτεχνικών σχολών αναγνωρίζονται ως Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Ταυτόχρονα, η αυτόματη αμοιβαία αναγνώριση διπλωμάτων και επαγγελματικών προσόντων και των καλλιτεχνών με ισότιμη μεταχείριση μεταξύ των κρατών – μελών αποτελεί αδιαμφισβήτητη προϋπόθεση για την επίτευξη των στόχων του Ευρωπαϊκού Χώρου Εκπαίδευσης ως το 2025 και συγκεκριμένα της πρώτης προτεραιότητας περί συμπεριληπτικής και συνδεδεμένης Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Ερωτάται η Επιτροπή:

  1. Αναγνωρίζονται ή δεν αναγνωρίζονται οι καλλιτεχνικές σπουδές ως Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης;
  2. Σκοπεύει να προβεί σε Σύσταση ή άλλη ενέργεια αναγνώρισης των καλλιτεχνικών σπουδών ως Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε όλα τα κράτη μέλη, ώστε να αποφευχθεί η άνιση μεταχείριση των σπουδαστών;
  3. Σκοπεύει να εντάξει το θέμα της αυτόματης αμοιβαίας αναγνώρισης των καλλιτεχνικών σπουδών στο πλαίσιο των στόχων του Ευρωπαϊκού Χώρου Εκπαίδευσης έως το 2025;

Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης
προς την Επιτροπή
Άρθρο 138 του Κανονισμού
Αλέξης Γεωργούλης (The Left)
Θέμα: Περί ένταξης των καλλιτεχνικών ακαδημαϊκών και επαγγελματικών προσόντων στη νομοθεσία της ΕΕ

Για την ελεύθερη εγκατάσταση, παροχή υπηρεσιών και άρση των εμποδίων της ελεύθερης κινητικότητας των πολιτών στην ΕΕ απαιτείται η προώθηση της εναρμόνισης και αυτόματης αμοιβαίας αναγνώρισης μεταξύ των κρατών μελών, των πτυχίων και τίτλων απόκτησης προσόντων που χορηγούνται εκδίδονται σε εθνικό επίπεδο.
‘Ενας από τους κλάδους όπου το ζήτημα της αναγνώρισης παραμένει σε χρόνια εκκρεμότητα είναι αυτός των καλλιτεχνικών σπουδών. Ωστόσο, αναμφισβήτητα οι καλλιτέχνες είναι επαγγελματίες και τα προσόντα τους, τόσο τα ακαδημαϊκά όσο και τα επαγγελματικά, θα πρέπει να αναγνωρίζονται σε όλα τα συναφή νομοθετήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σκοπεύει η Επιτροπή:

  1. να προωθήσει τις διαδικασίες για την αμοιβαία αναγνώριση των ακαδημαϊκών και επαγγελματικών προσόντων των καλλιτεχνών και εργαζόμενων στον Πολιτισμό σε όλα τα ΚΜ, σύμφωνα και με το Ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για την Προώθηση της αυτόματης αμοιβαίας αναγνώρισης διπλωμάτων;
  2. να αξιοποιήσει την ευνοϊκή συγκυρία του Ευρωπαϊκού Έτους Δεξιοτήτων – 2023, προκειμένου να διευθετήσει οριστικά την επιτακτική πλέον ανάγκη για αμοιβαία αναγνώριση των καλλιτεχνικών ακαδημαϊκών και επαγγελματικών προσόντων μεταξύ των κρατών – μελών;
  3. να εντάξει τους καλλιτέχνες και εργαζόμενους στον πολιτισμό στην Οδηγία Αναγνώρισης Επαγγελματικών Προσόντων, συμπεριλαμβανομένης της ευρωπαϊκής επαγγελματικής ταυτότητας, ή σε άλλο νομικό κείμενο της Ένωσης;
UNESCO – Διανομή εσόδων και μετασχηματισμός στην αλυσίδα αξίας της streaming μουσικής

UNESCO – Διανομή εσόδων και μετασχηματισμός στην αλυσίδα αξίας της streaming μουσικής

Η μελέτη με τίτλο Διανομή εσόδων και μετασχηματισμός στην αλυσίδα αξίας της streaming μουσικής πραγματοποιήθηκε από την UNESCO και δημοσιεύθηκε τον Δεκέμβριο του 2022.

Οι προοπτικές για την ποικιλομορφία των πολιτιστικών εκφράσεων είναι μια σειρά ενημερωτικών πολιτικών που έχουν σχεδιαστεί για να ενημερώσουν και να εμπνεύσουν συζητήσεις μεταξύ των Μερών της Σύμβασης του 2005 για την Προστασία και την Προώθηση της Ποικιλομορφίας των Πολιτιστικών Εκφράσεων. Στόχος είναι να εντοπίσει και να αναλύσει τις αναδυόμενες τάσεις στους Πολιτιστικούς και Δημιουργικούς Τομείς. 

Ενώ οι κάτοχοι μουσικών δικαιωμάτων αμείβονται συλλογικά περισσότερο από ποτέ, η (ανα)κατανομή των εσόδων στην αλυσίδα αξίας της streaming μουσικής παραμένει εξαιρετικά άνιση και αδιαφανής. Όταν η πανδημία του COVID-19 περιόρισε τις ευκαιρίες ζωντανών εμφανίσεων, κατέστη σαφές ότι παρά την επιτυχία της ροής μουσικής, η μεγάλη πλειονότητα των καλλιτεχνών εξακολουθεί να μην μπορεί να βασιστεί μόνο στα ψηφιακά έσοδα για να βγάλει τα προς το ζην. 

Αυτή η σύνοψη πολιτικής παρέχει μια κριτική επισκόπηση των προκλήσεων και των ευκαιριών που θέτουν τα διαφορετικά συστήματα κατανομής εσόδων για τους κύριους ενδιαφερόμενους του τομέα της μουσικής, συμπεριλαμβανομένων καλλιτεχνών, συνθετών, δισκογραφικών και διανομέων, ενώ προσδιορίζει επίσης πώς αυτά τα συστήματα μπορούν να έχουν αντίκτυπο στην ποικιλομορφία των πολιτιστικών εκφράσεων γενικότερα. 

Βασιζόμενο σε δευτερογενή έρευνα και συνεντεύξεις που πραγματοποιήθηκαν με διάφορους εμπειρογνώμονες του κλάδου, ρίχνει φως σε υπάρχουσες πρωτοβουλίες που χρησιμεύουν στη βελτίωση της ποικιλομορφίας στον τομέα, συνοψίζει τις κύριες τάσεις που παρατηρούνται και προσφέρει προοπτικές για να διασφαλιστεί ότι ο κλάδος λειτουργεί με βιώσιμο τρόπο.

Για την καλύτερη κατανόηση των ζητημάτων που πραγματεύεται η μελέτη, περιλαμβάνονται και ορισμένα σχήματα όπως το ακόλουθο, το οποίο παρουσιάζει τη ροή εσόδων στην αλυσίδα αξίας της streaming μουσικής.

Μπορείτε να βρείτε ολόκληρη τη μελέτη εδώ

Αλ. Γεωργούλης: Οι καλλιτέχνες βρίσκονται στο στόχαστρο της κυβέρνησης

Αλ. Γεωργούλης: Οι καλλιτέχνες βρίσκονται στο στόχαστρο της κυβέρνησης

Με αφορμή το Προεδρικό Διάταγμα 85/2022 που αφορά στα δικαιώματα των αποφοίτων των σχολών παραστατικών τεχνών, ο ευρωβουλευτής ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, Αλέξης Γεωργούλης δήλωσε σχετικά:

“Τα ακαδημαϊκά και εργασιακά δικαιώματα των καλλιτεχνών βρίσκονται ακόμα μία φορά στο στόχαστρο. Οι καλλιτέχνες εκ των πραγμάτων αντιμετωπίζουν έντονη εργασιακή επισφάλεια. Η κυβέρνηση φέρει ευθύνες γιατί αντί να προβεί σε σοβαρό σχεδιασμό και πολιτικές για την άμβλυνση των χρόνιων παθογενειών, οξύνει και διογκώνει το πρόβλημα με παραλείψεις και άστοχες ενέργειες, καταστροφικές για τον κλάδο.

Με την δικαιολογία ότι μέχρι σήμερα οι καλλιτεχνικές σπουδές είναι «ασύνδετες από το υπόλοιπο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας», παραγράφονται ως μη γενόμενες. Παράλληλα, το ψευδοδίλημμα και η υπόσχεση ότι “εάν το κυβερνών κόμμα εξασφαλίσει δεύτερη τετραετία, ως το 2025 θα νομοθετηθεί η δίκαιη αμοιβή όλων των καλλιτεχνών” συνιστά έναν απαράδεκτο εκβιαστικό εγκλωβισμό του καλλιτεχνικού κόσμου, σε προεκλογική περίοδο. “

A. Γεωργούλης: Χρειαζόμαστε συγκρίσιμα δεδομένα για να σχεδιάσουμε αποτελεσματικές και δίκαιες πολιτικές για τους ΔΠΤ

A. Γεωργούλης: Χρειαζόμαστε συγκρίσιμα δεδομένα για να σχεδιάσουμε αποτελεσματικές και δίκαιες πολιτικές για τους ΔΠΤ

“Χρειαζόμαστε συγκρίσιμα δεδομένα ως κύριο εργαλείο για να σχεδιάσουμε αποτελεσματικές και δίκαιες πολιτικές για τους Δημιουργικούς και Πολιτιστικούς Τομείς… αντιμετωπίζουμε τώρα την ψηφιακή μετάβαση, που προχωρά πολύ γρήγορα και που έγινε ακόμα πιο γρήγορη λόγω των συνεπειών της πανδημίας, αν και πρόωρα, και χωρίς να υπάρχουν οι απαραίτητες διασφαλίσεις για την προστασία τα δικαιώματα και τα έσοδα των καλλιτεχνών.

Τα νούμερα είναι πραγματικά ανησυχητικά, αν λάβουμε υπόψη ότι η κινηματογραφική πειρατεία εκτινάχθηκε κατά 33%,μεταξύ Φεβρουαρίου και Μαρτίου 2020, (μόνο) κατά τα πρώτα lockdown σε πολλές χώρες, ενώ στην Ευρώπη σημειώθηκαν άλματα από την πολύ υψηλή αύξηση 66% της διαδικτυακής πειρατείας σε ορισμένα από τα κράτη μέλη μας” –  Υποστήριξε μεταξύ άλλων ο Ευρωβουλευτής της Ευρωπαϊκής Αριστεράς Αλέξης Γεωργούλης στην εκδήλωση “Συζήτηση για τις καλές πρακτικές αντιμετώπιση της online πειρατείας. Η περίπτωση της Ισπανίας” που πραγματοποιήθηκε στις 31 Ιανουαρίου του 2023

Σε άλλο σημείο της τοποθέτησής του ο Ευρωβουλευτής σημείωσε πως το 60% των νέων δεν παρακολουθεί σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 2022 περιεχόμενο πειρατικών μέσων, ποσοστό που παρουσιάζει σημαντική βελτίωση σε σχέση με το 39% που ίσχυε κατά το 2016.

Η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε με τίτλο “Συζήτηση για τις βέλτιστες πρακτικές καταπολέμησης της πειρατείας στο διαδίκτυο: Η περίπτωση της Ισπανίας” ήταν μια ευκαιρία συζήτησης και ανταλλαγής απόψεων με το κοινό σχετικά με τις βέλτιστες πρακτικές στην Ευρώπη σχετικά με την προώθηση νομιμού περιεχομένου στο διαδίκτυο και τον σεβασμό των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας των δημιουργών στον Πολιτιστικό και Δημιουργικό Τομέα. Στην εκδήλωση ήταν παρόντες κορυφαίοι εκπρόσωποι των Ισπανικών Πολιτιστικών Βιομηχανιών: Antonio GUISASOLA – Πρόεδρος της PROMUSICAE, Daniel FERNÁNDEZ – Πρόεδρος CEDRO και FGEE, Estela ARTACHO – Πρόεδρος Fedicine, Javier GUTIÉRREZ – Γενικός Διευθυντής της VEGAP, José María MORENO – Γενικός Διευθυντής της AEVI.

Η προσέγγιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την πολυγλωσσία στην επικοινωνιακή της πολιτική

Η προσέγγιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την πολυγλωσσία στην επικοινωνιακή της πολιτική

Η παρούσα μελέτη, η οποία πραγματοποιήθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έπειτα από αίτημα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αξιολογεί την προσέγγιση της ΕΕ για την πολυγλωσσία στην επικοινωνιακή της πολιτική. Χρησιμοποιείται μια προσέγγιση μεικτών μεθόδων, συμπεριλαμβανομένης της ανασκόπησης της βιβλιογραφίας, της νομικής και πολιτικής ανάλυσης, της ποσοτικής ανάλυσης ιστοτόπων της ΕΕ, των συνεντεύξεων με ειδικούς της ΕΕ και της ανάλυσης δεδομένων ερευνών.

Κύρια ευρήματα 

Τα θεσμικά όργανα, οι φορείς και οι οργανισμοί της ΕΕ συμμορφώνονται σε τυπικό επίπεδο με τις υποχρεώσεις της ΕΕ για την πολυγλωσσία. Αυτό διευκολύνεται από την απουσία ενός ολοκληρωμένου πλαισίου που να διασφαλίζει κοινά πρότυπα κατάλληλα για την ψηφιακή εποχή, ιδίως όσον αφορά τους δικτυακούς τόπους της ΕΕ.

Αυτή η μελέτη υποστηρίζει, βασισμένη σε νομικό σκεπτικό, ότι οι υποχρεώσεις ως προς την πολυγλωσσία θα πρέπει να ισχύουν για συγκεκριμένους τύπους περιεχομένου ιστοτόπων. Για το σκοπό αυτό, προτείνεται μια πολυγλωσσική τυπολογία αναγκών για την αποσαφήνιση των τύπων περιεχομένου που πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στη μετάφραση. Αυτό βασίζεται στην ακόλουθη κατάταξη: 

(α) βασικών εγγράφων που είναι νομικά και είναι υποχρεωτικό να είναι διαθέσιμα ή να υποβάλλονται σε όλες τις γλώσσες της ΕΕ· 

(β) κύρια έγγραφα που θα πρέπει να είναι διαθέσιμα σε όλες τις επίσημες γλώσσες της ΕΕ λόγω του ουσιαστικού περιεχομένου τους και του πιθανού αντίκτυπου στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των πολιτών, των επιχειρήσεων και των δημόσιων αρχών, π.χ. Καθοδήγηση για κρατικές ενισχύσεις, προγράμματα χρηματοδότησης της ΕΕ ή προσκλήσεις υποβολής προσφορών· και

(γ) δευτερεύοντα έγγραφα που έχουν προτεραιότητα κατώτερης τάξης για πολυγλωσσικές ανάγκες και προσβασιμότητα, και όπου θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί η αυτόματη μετάφραση εάν δεν υπάρχουν διαθέσιμοι πόροι για ανθρώπινη μετάφραση.

Η μελέτη αποκαλύπτει σημαντικές διαφορές στη διαθεσιμότητα πολυγλωσσικού περιεχομένου που θα έπρεπε να είναι διαθέσιμο σε όλες τις επίσημες γλώσσες. Αυτό είναι το αποτέλεσμα αξιολόγησης των πολύγλωσσων βαθμολογιών με βάση την εφαρμογή της τυπολογίας των πολυγλωσσικών αναγκών στους ιστότοπους των θεσμικών οργάνων της ΕΕ. Οι ιστότοποι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας δεν έχουν καλή απόδοση στη δημοσίευση ενοτήτων με περιεχόμενο που θα πρέπει να είναι διαθέσιμο σε όλες τις γλώσσες της ΕΕ. Αντίθετα, οι επιδόσεις των ιστοσελίδων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου είναι πολύ καλές. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει επίσης σχετικά υψηλή βαθμολογία.

Όπου χρησιμοποιούνται μόνο αγγλικά, η προσβασιμότητα σε περιεχόμενο που δημοσιεύεται στην ΕΕ είναι χαμηλή. Η ανάλυση της έρευνας της Eurostat για την εκπαίδευση ενηλίκων (2016) δείχνει ότι περίπου το ένα τρίτο των κατοίκων της ΕΕ ηλικίας 25-64 ετών μιλούν μόνο τη μητρική τους γλώσσα. Δεν υπάρχει κοινή γλώσσα στην ΕΕ που να ομιλείται σε πολύ καλό επίπεδο (δηλαδή ως μητρική γλώσσα ή ως ξένη γλώσσα σε ικανό επίπεδο) από την πλειοψηφία του πληθυσμού. Περίπου το 20% των ενηλίκων κατοίκων της ΕΕ μπορούν να επικοινωνούν σε πολύ καλό επίπεδο στα γερμανικά, ακολουθούμενα από τα γαλλικά (περίπου 16%), τα ιταλικά (14%) και τα αγγλικά (13%). Εάν ένα έγγραφο δημοσιεύεται μόνο στα αγγλικά, ένα ποσοστό 13-45% του ενήλικου πληθυσμού της ΕΕ είναι σε θέση να το κατανοήσει (το εύρος εξαρτάται από τον δείκτη που χρησιμοποιείται για τη μέτρηση της γλωσσικής επάρκειας). Αυτό το μερίδιο αυξάνεται στο 43-65% σε μια τρίγλωσση πολιτική επικοινωνίας (χρησιμοποιώντας αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά). Μια πλήρως πολυγλωσσική πολιτική επικοινωνίας διασφαλίζει την προσβασιμότητα στο περιεχόμενο από το 97-99% των ενηλίκων κατοίκων της ΕΕ.

Η έλλειψη προσοχής στη σημασία της πολυγλωσσίας στην επικοινωνιακή πολιτική μπορεί ενδεχομένως να τροφοδοτήσει τις αντιλήψεις ότι η ΕΕ είναι απόμακρη και αποκομμένη από τους πολίτες, δεδομένης της τρέχουσας κατανομής των γλωσσικών δεξιοτήτων στον πληθυσμό. 

Μπορείτε να βρείτε ολόκληρη τη μελέτη εδώ

Προκλήσεις μετά τον COVID-19 στις ζωντανές μουσικές σκηνές της Ευρώπης 

Προκλήσεις μετά τον COVID-19 στις ζωντανές μουσικές σκηνές της Ευρώπης 

Η παρούσα μελέτη πραγματοποιήθηκε από το Live DMA με συγχρηματοδότηση του προγράμματος Δημιουργική Ευρώπη. 

Σχεδόν ένα χρόνο μετά την επαναλειτουργία των χώρων ζωντανής μουσικής, των κλαμπ και την επανέναρξη των φεστιβάλ στην Ευρώπη, η μακροχρόνια επίδραση της πανδημίας του Covid-19 διαταράσσει το μουσικό οικοσύστημα. Ο τομέας της ζωντανής μουσικής ανθίζει ξανά, με αυξημένο αριθμό εκδηλώσεων, ειδικά κατά την περίοδο των φεστιβάλ, γεγονός που δημιουργεί περισσότερο από ποτέ ανταγωνισμό και εντάσεις μεταξύ των φορέων της μουσικής. 

Πράγματι, η οικονομία της ζωντανής μουσικής ανέκαθεν έφερε εύθραυστα επιχειρηματικά μοντέλα, τα οποία πλέον επιδεινώνονται από το αυξανόμενο καλλιτεχνικό, παραγωγικό και ενεργειακό κόστος. Οι σκηνές ζωντανής μουσικής εξακολουθούν να είναι σε κατάσταση επιβίωσης και πρέπει να προωθήσουν τις περισσότερες εκδηλώσεις τους ή/και να αυξήσουν τη χωρητικότητα του κοινού και τα έσοδα για να έχουν την ευκαιρία να παραμείνουν οικονομικά βιώσιμες. 

Η κατάσταση αποτελεί κίνδυνο για την ανεξάρτητη ζωντανή μουσική σκηνή, καθώς παρατηρούμε μια αυξανόμενη ανησυχία για εξαγορές ανεξάρτητων μουσικών φεστιβάλ από μεγαλύτερες εταιρείες που δεν σχετίζονται με τη μουσική, καθώς και για επιθετικές στρατηγικές στις διαδικασίες κρατήσεων. Θέτει επίσης σε κίνδυνο τους αναδυόμενους καλλιτέχνες και τις ομάδες τους, καθώς οι bookers έχουν μικρότερη οικονομική δυνατότητα να αναλάβουν ρίσκο για τον προγραμματισμό μη συνηθισμένων καλλιτεχνών που ενδέχεται να μην προσελκύουν μεγάλο κοινό και επομένως να παρέχουν αρκετά εισοδήματα. Η κατάσταση επιδεινώνεται εξαιτίας του brain drain και την έλλειψη προσωπικού, ειδικά στην τεχνική παραγωγή, μετά τα lockdown του Covid-19. 

Η ψυχική υγεία των επαγγελματιών της μουσικής, η οποία αντιμετωπίστηκε ως βασικό ζήτημα για τον πολιτιστικό τομέα τα τελευταία χρόνια, πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη. Θέλουμε να συνεχίσουμε όπως παλιά; Πώς να αποκλιμακώσουμε και να διατηρήσουμε το προσωπικό και τις οργανώσεις μας υποστηρίζοντας παράλληλα μια αυξανόμενη καλλιτεχνική προσφορά; Ταυτόχρονα, φαίνεται ότι τα δύο χρόνια πανδημίας και περιορισμών είχαν αντίκτυπο στο κοινό που δεν επιστρέφει ακόμη πλήρως στις δραστηριότητες ζωντανής μουσικής. Είναι απλώς μια αργή διαδικασία που θα απαιτήσει λίγο περισσότερο χρόνο και περισσότερη ενέργεια από τις ομάδες των χώρων για να κερδίσουν ξανά το κοινό τους.

Ποια είναι η αποστολή των ζωντανών μουσικών σκηνών στον χώρο μετά τον Covid-19; Και πώς να αποκαταστήσουμε τη σημασία των πολιτιστικών χώρων στις κοινωνίες μας, ενώ έχουν θεωρηθεί ως μη ουσιαστικοί και έχουν χαρακτηριστεί πιο επικίνδυνοι από οποιοδήποτε άλλο μέρος κατά τη διάρκεια της πανδημίας; 

Η αύξηση των παραπόνων των γειτόνων για τον θόρυβο μετά το άνοιγμα των χώρων και των κλαμπ και την επανέναρξη των φεστιβάλ καταδεικνύει ότι πρέπει να ορίσουμε χώρους για τοπική διαμεσολάβηση και να αυξήσουμε την πολιτική υποστήριξη προς τις τοπικές μουσικές σκηνές, να συμπεριλάβουμε εκπροσώπους ζωντανής μουσικής στον σχεδιασμό της πόλης και υποστήριξη περισσότερων δράσεων οικοδόμησης κοινότητας. 

Όλο και περισσότερες πρωτοβουλίες για μια πράσινη μετάβαση ανθίζουν στον τομέα της ζωντανής μουσικής, καθώς αυξάνεται η ευαισθητοποίηση για την κλιματική έκτακτη ανάγκη στις κοινωνίες μας. Σπρώχνει τους διοργανωτές ζωντανής μουσικής να αναλάβουν την ευθύνη, να δράσουν και να εφαρμόσουν νέες στρατηγικές για τη μείωση των εκπομπών άνθρακα, αλλά και να επανεξετάσουν τη συνάφεια του τρέχοντος οικονομικού τους μοντέλου, που βασίζεται στην απεριόριστη ανάπτυξη της παραγωγής των εκδηλώσεων και στην εξέλιξη της σταδιοδρομίας, όσον αφορά τη βιωσιμότητα. 

Σε αυτό το πλαίσιο, ποιες είναι οι ανάγκες των διοργανωτών ζωντανής μουσικής όσον αφορά τη ρύθμιση και την υποστήριξη από τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής; Πώς μπορούν οι οργανισμοί ζωντανής μουσικής να παρέχουν υποστήριξη στους χώρους ζωντανής μουσικής, τους συλλόγους και τις ομάδες των φεστιβάλ για την παροχή δικαιότερων, πιο περιεκτικών και βιώσιμων συνθηκών; 

Η τρέχουσα έκθεση στοχεύει στον καθορισμό των προκλήσεων που εντόπισαν τα μέλη του Live DMA κατά τις φθινοπωρινές δραστηριότητες του δικτύου και στο σχεδιασμό των ορόσημων των δραστηριοτήτων μας για το 2023, με βάση την παρατήρηση, τους πόρους, την ανταλλαγή καλών πρακτικών, τη δημιουργία ικανοτήτων και την εκ των κάτω προς τα πάνω προτάσεων και συλλογικό σχεδιασμό συστάσεων πολιτικής, για να συμβάλει σε έναν αποτελεσματικό διάλογο με τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής σε τοπικό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.


Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη τη μελέτη εδώ

Η Πρωτοβουλία για τα Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια: πρώτα μαθήματα, κύριες προκλήσεις και προοπτικές

Η Πρωτοβουλία για τα Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια: πρώτα μαθήματα, κύριες προκλήσεις και προοπτικές

Το 2019 ξεκίνησε η Πρωτοβουλία για τα Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια. Έκτοτε, δημιουργήθηκαν 44 ευρωπαϊκές συμμαχίες πανεπιστημίων, με 340 συμμετέχοντα ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αυτή η μελέτη αξιολογεί τις διαδικασίες επιλογής και τις εμπειρίες των πρώτων ετών. Συντάσσει επίσης τρία σενάρια για τη χαρτογράφηση των μελλοντικών εξελίξεων. Οι συστάσεις προς το ΕΚ αποσκοπούν στην ενίσχυση της βιωσιμότητας της Πρωτοβουλίας για τα Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια, στη δημιουργία καλύτερων κανονιστικών συνθηκών και στη βελτίωση των διαδικασιών μάθησης.

Τα κύρια ευρήματα της μελέτης είναι τα ακόλουθα: 

  • Η διαδικασία επιλογής συμμορφώνεται με τους στόχους του Erasmus+. Τα Πανεπιστήμια με έμπειρα στη διακρατική συνεργασία ήταν πιο πιθανό να επιλεγούν, λόγω του στόχου να αναπτυχθούν καινοτόμα μοντέλα διακρατικής συνεργασίας σε θεσμικό επίπεδο.
  • Το κριτήριο της συμπερίληψης πανεπιστημίων από τουλάχιστον τρεις χώρες της ΕΕ  αποτελεσματικά τη σημασία της δίκαιης συμμετοχής, διασφαλίζει τη γεωγραφική ισορροπία και καθιστά το EUI σημαντικό μέσο για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
  • Το σημερινό μοντέλο λειτουργίας των συμμαχιών είναι μη βιώσιμο και οι συμμαχίες αντιμετωπίζουν σοβαρά εμπόδια στην υλοποίηση των φιλοδοξιών της Πρωτοβουλίας για τα Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια.
  • Η Πρωτοβουλία για τα Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια θεωρείται μια ευκαιρία για καινοτομία στην εκπαίδευση, για αύξηση της ελκυστικότητας και της ποιότητας των εκπαιδευτικών προσφορών και για βελτίωση της διακρατικής συνεργασίας.
  • Για να πραγματοποιηθούν οι φιλοδοξίες, απαιτείται περισσότερος συντονισμός για την ανάπτυξη ενός συνεκτικού ρυθμιστικού πλαισίου για τις δραστηριότητες στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, την έρευνα, την καινοτομία και τη συμμετοχή της κοινότητας.

Η μελέτη αξιολογεί την Πρωτοβουλία των Ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων και τις Συμμαχίες Ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων. Τα αποτελέσματα στοχεύουν να υποστηρίξουν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (ΕΚ) σε:

  • επίβλεψη και αξιολόγηση των υφιστάμενων εργασιών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με την Πρωτοβουλία και τις προγραμματισμένες παρεμβάσεις·
  • να λαμβάνει αποφάσεις τεκμηριωμένες με στοιχεία στο ρόλο του ως συννομοθέτη με το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης·
  • αξιολόγηση του βαθμού στον οποίο η Πρωτοβουλία υποστηρίζει το ψήφισμα του ΕΚ για τον ΕΟΧ (2021) που απαιτεί εντατική συνεργασία και χρήση συνεργειών μεταξύ του ΕΟΧ, του Ευρωπαϊκού Χώρου Έρευνας και του Ευρωπαϊκού Χώρου Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Η πρωτοβουλία ξεκίνησε το φθινόπωρο του 2019. Οι πρώτες ενέργειες χρειάστηκε να καθυστερήσουν τις δραστηριότητες στην αρχική τους φάση λόγω των περιορισμών λόγω της πανδημίας του Covid-19. Ως εκ τούτου, η Πρωτοβουλία βρίσκεται ακόμη στην αρχική της φάση.

Η μελέτη περιλαμβάνει πληθώρα διαγραμμάτων όπως το ακόλουθο:

Απόλυτος και σχετικός αριθμός ΑΕΙ σε μια Πρωτοβουλία για τα Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια ανά χώρα


Μπορείτε να δείτε ολόκληρη τη μελέτη εδώ

Νέοι στην ΕΕ: Δημοκρατική συμμετοχή και στάσεις προς την ΕΕ

Νέοι στην ΕΕ: Δημοκρατική συμμετοχή και στάσεις προς την ΕΕ

Η μελέτη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με τίτλο “Νέοι στην ΕΕ: Δημοκρατική συμμετοχή και στάσεις προς την ΕΕ” έχει ως στόχο την παρουσίαση δεδομένων. 

Οι σημερινές πολιτικές αποφάσεις έχουν ισχυρό αντίκτυπο στο μέλλον των νέων. Ως εκ τούτου, είναι ζωτικής σημασίας να προωθηθεί η ενεργός συμμετοχή τους στην κοινωνική και δημοκρατική ζωή. 

Είναι σημαντικό ότι οι νέοι σήμερα ανήκουν στους πλέον μορφομένους ως προς τα ψηφιακά μέσα σε σχέση με τις προηγούμενες γεν και είναι αποφασισμένοι να αντιμετωπίσουν πιεστικά παγκόσμια ζητήματα όπως η κλιματική αλλαγή. Κατά συνέπεια, έχουν τη δυνατότητα να αφήσουν ένα σημαντικό αποτύπωμα στο πολιτικό σύστημα. 

Μια έρευνα του Ευρωβαρόμετρου το 2021 για τη νεολαία διαπίστωσε ότι σχεδόν οι μισοί από τους ερωτηθέντες είχαν ψηφίσει στις τελευταίες τοπικές, εθνικές ή ευρωπαϊκές εκλογές και πάνω από το 40% είχε ξεκινήσει ή υπογράψει μια αναφορά. Περίπου το ένα τέταρτο είχε εμπλακεί σε άλλες, πιο άμεσες μορφές δράσης, συμπεριλαμβανομένου του μποϋκοτάζ ή της αγοράς ορισμένων προϊόντων για πολιτικούς, ηθικούς ή περιβαλλοντικούς λόγους και συμμετοχή σε διαδηλώσεις. Ένα παρόμοιο ποσοστό είχε συμμετάσχει σε διαδικτυακές δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένης της ανάρτησης των απόψεών του για πολιτικά ή κοινωνικά ζητήματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. 

Οι ερωτηθέντες στην έρευνα αναγνωρίζουν την φτώχεια και την κοινωνική ανισότητα και την σημασία της καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής και της προστασίας του περιβάλλοντος· Επίσης, σημείωσαν την ανεργία ως τα τρία πιο πιεστικά ζητήματα του σήμερα. Αν και η πλειοψηφία (55%) των ερωτηθέντων δήλωσε ότι δεν αντιλαμβάνεται πολλά ή τίποτα σχετικά με την ΕΕ, περίπου τρεις στους πέντε (62%) ήταν γενικά υπέρ της ΕΕ – αν και αυτό περιλαμβάνει το 34% των νέων που ήταν δυσαρεστημένοι και το 28% οι οποίοι μένουν ικανοποιημένοι με τον τρόπο λειτουργίας της ΕΕ επί του παρόντος. Ένα επιπλέον 21% των ερωτηθέντων ήταν σκεπτικό απέναντι στην ΕΕ, αλλά θα μπορούσαν να αλλάξουν τη γνώμη τους εάν εισαχθεί ριζική μεταρρύθμιση, ενώ το 5% ήταν αντίθετο στη γενική ιδέα της ΕΕ. Είναι σημαντικό, ενώ σχεδόν οι μισοί από τους συμμετέχοντες (45 %) δήλωσαν ότι η εικόνα τους για την ΕΕ είχε παραμείνει σταθερή κατά το προηγούμενο έτος, το 17% είπε ότι είχε βελτιωθεί και το 31% ότι είχε επιδεινωθεί. Η θέση αυτή αποτυπώνεται και στην ακόλουθη εικόνα:

Μπορείτε να βρείτε ολόκληρο το κείμενο εδώ

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο – Πολιτιστική πολιτική στην ΕΕ και εξωτερικές σχέσεις

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο – Πολιτιστική πολιτική στην ΕΕ και εξωτερικές σχέσεις

Η εφαρμογή δύο κειμένων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις πολιτιστικές πολιτικές βρίσκεται υπό έλεγχο τη στιγμή που η Ευρωπαϊκή Ένωση αναμένει νέες κατευθυντήριες αρχές για την πολιτιστική της πολιτική. Το ένα κείμενο επικεντρώνεται στον ρόλο του πολιτισμού στις εξωτερικές σχέσεις και στον τρόπο θέσπισης μιας στρατηγικής της ΕΕ στον τομέα αυτό. Το άλλο προτείνει στόχους και συγκεκριμένες δράσεις σχετικά με το ρόλο του πολιτισμού στην κοινωνία και την οικονομία της ΕΕ. 

Η πολιτιστική πολιτική είναι αρμοδιότητα των κρατών μελών, αλλά η ΕΕ έχει υποχρέωση να συμβάλλει στην προστασία και την προώθηση της πολιτιστικής κληρονομιάς και της πολυμορφίας σε όλα τα κράτη μέλη, εκπληρώνοντας παράλληλα τις υποχρεώσεις της για υποστήριξη της εσωτερικής συνοχής και της ενιαίας αγοράς. Οι διεθνείς σχέσεις της επικεντρώνονται στο κοινωνικό, οικονομικό δυναμικό και την οικοδόμηση της ειρήνης του πολιτισμού και στον διαπολιτισμικό διάλογο. Μετά τα lockdown της πανδημίας του COVID-19, δεν άνοιξαν ξανά όλοι οι πολιτιστικοί χώροι και πολλοί καλλιτέχνες και δημιουργικοί παράτησαν την εργασία τους. 

Οι Πολιτιστικοί και Δημιουργικοί Τομείς (CCS) αναγκάστηκαν να υιοθετήσουν βιαστικά ψηφιακές λύσεις και να προσφέρουν ψηφιακό περιεχόμενο. Η πανδημία αποκάλυψε μεγάλες αδυναμίες σε αυτούς τους κλάδους, οι οποίοι απασχολούν εργαζόμενους υψηλής ειδίκευσης σε ασταθείς συνθήκες και χαμηλούς μισθούς. 

Ο πόλεμος της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας έχει στοιχίσει ανθρώπινες ζωές και έχει καταστρέψει 221 πολιτιστικούς χώρους της Ουκρανίας μέχρι στιγμής. Οι εκτοξευόμενες τιμές της ενέργειας και η συνακόλουθη επιταχυνόμενη προσαρμογή στις απαιτήσεις ενεργειακής απόδοσης έχουν θέσει τους πολιτιστικούς χώρους και τους εργαζόμενους υπό περαιτέρω πίεση. 

Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, η κλιματική αλλαγή παραμένει μια παγκόσμια πρόκληση και επηρεάζει επίσης τους Πολιτιστικούς και Δημιουργικούς Τομείς. Η πολιτιστική πολιτική της ΕΕ βασίζεται στην προϋπόθεση ότι ο πολιτισμός είναι δημόσιο αγαθό, επομένως η «πολιτιστική εξαίρεση» προστατεύει τα πολιτιστικά αγαθά και υπηρεσίες από τους κανόνες ελεύθερου εμπορίου. Το Συμβούλιο και η Επιτροπή εργάστηκαν πρόσφατα για την προσαρμογή της πολιτιστικής πολιτικής της ΕΕ στις μεταβαλλόμενες συνθήκες και στις προκλήσεις που ακόμα υπάρχουν. Στις 29 Νοεμβρίου, οι Υπουργοί Πολιτισμού ενέκριναν ψήφισμα του Συμβουλίου σχετικά με το σχέδιο εργασίας της ΕΕ για τον πολιτισμό 2023-2026.

Μπορείτε να βρείτε ολόκληρο το κείμενο εδώ